کد خبر : ۱۰۹۳۰۹
تاریخ انتشار: ۱۷:۳۶ - ۲۸ آذر ۱۴۰۱ - 19 December 2022
سعید قصابیان: تورم نزدیک 50 درصد است و دولت کسر بودجه‌اش را با تزریق نقدینگی به اقتصاد جبران می‌کند (نقدینگی در پایان مهر ماه جاری از 5600 هزار میلیارد تومان فراتر رفته و نرخ این افزایش بالای 30 درصد است و قصد پائین آمدن ندارد). این به معنای آنست که میزان نقدینگی موجود در اقتصاد کشور از ارزش کالا و خدمات ارائه شده بیشتر است و اختلاف این دو عدد هر روز بیشتر می‌شود. بانک مرکزی گوش به فرمان دولت است و امتثال امر می‌کند. این روزها نباید گفت قیمت فلان کالا ترمز بریده بلکه باید گفت دستگاه چاپ اسکناس ترمز بریده.

الف) در این وضعیت آیا باید به خرید یخچال وام داد یا به تولید یخچال؟ کدام اولی است؟ وقتی بابت خرید یخچال به من وام می‌دهید، منی که قبلاً پول لازم برای خرید یخچال را نداشتم حالا توانمند می‌شوم و به بازار مراجعه می‌کنم و یک واحد به تقاضای یخچال اضافه می‌کنم و به همان نسبت به تورم دامن می‌زنم (خلق پول). انتظارات تورمی من را تشویق می‌کند که حتی اگر به یخچال نیاز ندارم هم این کالای بادوام را بخرم تا ارزش ریالی که در دست دارم حفظ شود. اما اگر به تولید یخچال وام بدهید، تولید کننده آن را سرمایه می‌کند و به توسعه خط تولید و یا تأمین مواد اولیه و یا جذب نیروی متخصص اهتمام کرده یخچال بیشتری تولید می‌کند. بخشی از سود را به بازپرداخت قسط وام اختصاص می‌دهد و مابقی را به جیب میزند. نوش جانش. به ازای هر یخچال که تولید می‌کند یک واحد به عرضه این کالا اضافه می‌شود و به همان نسبت از تورم کاسته می‌شود.
نتیجه اول: در اعطای وام، بجای مصرف، به تولید اولویت بدهید.
ب) به هر تولید کننده‌ای نباید وام داد. شرط وام گیرنده اینست که تولیدش سود دِه باشد چنانکه بتواند به کمک وام، تیراژ تولید را اضافه کند و آنقدر سود کند که وامش را برگرداند. وام دادن به فعالیتی که ضرردِه است، هدر دادن منابع بانکی و سپرده‌های مردم است. اگر به شرکت ضرر دِه وام بدهید آن وام صرف سرمایه گذاری و توسعه تولید نمی‌شود بلکه صرف بازپرداخت بدهی‌ها می‌شود. همان کاری که خودرو سازان دولتی با وام‌های هنگفت بانکی کردند. وام‌ها را هدر دادند. چنین وامی کمکی به افزایش تولید نمی‌کند.
ج) به هر تولید کننده‌ای که سود می‌دهد هم نباید وام داد. شرط دیگر وام گیرنده اینست که نرخ برگشت سرمایه گذاری او از نرخ سود وامی که گرفته بیشتر باشد. در غیر این صورت امکان بازپرداخت وام وجود ندارد و تولید کننده باید از دیگر هزینه‌هایش بزند تا بتواند قسط وام را پرداخت کند. چنین وامی کمکی به افزایش تولید نمی‌کند.از سیستم بانکی کشور با این همه بانک‌های رنگارنگ دولتی و نیمه دولتی و شعبه و سرپرستی و سر پرستیِ سرپرستی و منطقه و کارمند و کارشناس و مدیر و خَدم و حَشَم و واحد اعتبارات انتظار می‌رود که بجای اتکای صِرف به وثائق، در کنار تولید باشد و مراقبت کند که وامها خرج اتینا نشوند و به هدف سرمایه گذاری اصابت کنند.
نتیجه دوم: به تولید سود دِه وام بدهید و مراقبت کنید که وام داده شده صَرف سرمایه گذاری شود.

نویسنده : سعید قصابیان -کارشناس اقتصادی

منبع: روزنامه نقش اقتصاد
برچسب ها: وام ، تورم ، رکود ، افق تازه
عضویت در خبرنامه
نام:
ایمیل:
* نظر: