سعید شمس- دولت سیزدهم در حالی ماه‌های پایانی سومین سال پاستور نشینی را سپری می‌کند که با کوهی از مطالبات برآورده نشده روبرو است. شلختگی اقتصاد داخلی به طوری که تامین نیاز‌های اولیه برای مردم دشوار شده است، سردرگمی در سیاست خارجی، به طوریکه همسایه‌ها هم ساز مخالفت با ایران را کوک می‌کنند، پررنگ شدن فساد و سوءاستفاده، به طوریکه وزیر دولت هم در دادگاه محکوم می‌شود و. موجب شده تا طبقات مختلف جامعه در کنار اینکه انواع تنگنا را متحمل می‌شوند، نسبت به ترمیم فضا و کاهش مشکلات ناامید شوند تا بتوان اینطور گفت، بحران برای مردم عادی شده که این می‌تواند، به مثابه سمی مهلک باشد.
محمد قلی یوسفی، در گفتگو با «افق تازه در اینباره اظهار داشت: اقتصاد به قدری با مانع‌های ریز و درشت مواجه شده است که به نظر نمی‌رسد، مدیریت فعلی راهی برای برون رفت از این شرایط پیدا کند. در واقع مردم از هر طبقه‌ای که باشند، با شرایطی رو در رو هستند که هم سختی دارند و هم امیدی به اصلاح امور ندارند.
این تحلیلگر مسائل اقتصادی در ادامه گفت: مشکلی که موجب شده بحران در اقتصاد دائمی شود، چیزی جز این نیست که اساسا نظام مدیریتی در ایران، مسئولان و تصمیم گیرانی را برای اداره امور به کار می‌گیرند که نه تخصص دارند، نه تجربه و جالب این است که نگاه شان به شرایط اقتصادی توخالی است تا در اداره وضعیت و همچنین تصمیم گیری شیوه‌ای توام با افراط و تفریط را در دستور کار خود قرار بدهند که ناگفته پیداست، نتیجه چنین مدیریتی موجب مانع سازی پیش روی برنامه‌ها و اهداف اقتصادی می‌شود.
او افزود: من بار‌ها تکرار و تاکید کرده ام که جهل به لایه‌های مختلف سیستم مدیریتی کشور رسوخ کرده است و تا زمانی که در نگاه کلان تجدیدنظر اساسی نداشته باشیم، گره‌ها روز به روز کورتر و در نتیجه نابسامانی اقتصادی روز به روز بیشتر طبقات مختلف جامعه را به گرفتاری دچار خواهد کرد. برای توضیح بیشتر متذکر می‌شوم، ایرادات احتمالی دستگاه‌های دولتی باید توسط مجلس رد شود تا نمایندگان با پیگیری‌های کارشناسی، بتوانند مقدمات ترمیم فضای کدر را فراهم کنند. نکته تاسف آور، اما چیزی جز این نیست که نهاد مجلس هم به طور پررنگی از خلاء دیدگاه کارشناسی رنج می‌برد که این موجب می‌شود، مشکلات رفع و مسائل حل نشوند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبابی تصریح کرد: گروهی تندرو که نظرات مخرب و هزینه سازشان را بدون هیچ واهمه‌ای مطرح می‌کنند، در درون لایه‌های حاکمیت جای گرفته اند تا تحرکات هزینه سازشان را پیگیری کنند. مثلا همچنان اصرار به تقابل با غرب دارند و همچنان با هر گونه مذاکره مخالفت می‌کنند و همچنین، همچنان اصرار دارند، پیوستن به اف‌ای تی اف به معنی زیر سئوال رفتن استقلال کشور است. گویی همهِ دنیا نمی‌دانند، مذاکره و تلاش برای حضور در بازارای اقتصاد جهانی همه اش ضرر است! و فقط ما و کره شمالی هستیم که می‌دانیم، با گوشه نشینی و بی توجهی به ارتباط با کشور‌هایی که در اقتصاد جهانی حرف‌های زیادی برای گفتن دارند، می‌توانیم هم رشد کنیم و هم عزت مان پابرجا بماند!
وی با اشاره به میزان پرونده‌های فساد تاکید کرد: فساد افیون ملت‌ها است. به این معنی که اگر جامعه‌ای فضای سوءاستفاده را برای سوءاستفاده گران فراهم کند، خود خواسته به استقبال بحران اقتصادی و البته بحران بی اعتمادی می‌شود. یک روز چای دبش، یک روز فلان وزیر و یک روز فلان مدیر کل پرونده مالی شان رو می‌شود تا این سئوال مطرح شود که سیستم نظارتی چرا کوتاهی می‌کند و چرا دولت به عنوان مجموعه‌ای که باید کشور را مدیریت می‌کند، نسبت به این همه استفاده نامشروع از بیت المال بی تفاوت است؟ در واقع اگر روزی تحریم‌ها هم برچیده شوند، اما مفسدین اقتصادی بتوانند برنامه شان را به سرانجام برسانند، محال است گرهی از گره‌های موجود باز شوند.
این چهره تصریح کرد: دولت سیزدهم سه سال پیش با شعار مهار تورم، رونق تولید و البته وعده‌های دهان پر دیگری از مردم رای گرفت. اما چیزی که عیان و غیرقابل انکار است، جز این نیست که دولت مستقر هیچ درکی از دشواری‌های مردم ندارد. همچنین باید گفت، دولتی‌ها نه قاعده مدیریت داخلی را بلندند و نه علم لازم برای حضور در فضای دیپلماسی را دارند. به طوریکه حتی توانایی برقراری رابطه با کشور‌های همسایه را هم ندارند تا اوضاع ترمیم اقتصادی محال به نظر برسد.
قلی یوسفی در پایان گفت: مردم ایران از دهه‌های پیش گرانی را تجربه کرده بودند. اما اینکه در طول سه سال، مسکن و خودرو افزایش بالای ۳۰۰ درصدی قیمت داشته باشند و کرایه مستاجران ۲ برابر شود، نشان از خودنمایی بحران به معنای واقعی کلمه دارد. ماحصل فعالیت سه ساله دولت سیزدهم چیزی جز فروپاشی طبقه متوسط و حاشیه نشینی طبقه ضعیف نبود. فقط باید منتظر خرداد ۱۴۰۴ باشیم، بکله دولتی صاحب نظرتر بیاید این شرایط را بهتر و کم مانع‌تر کند.
